Joya: AiR / Henri Blommers / NED

“Het enige doel was geen doel, dat was mijn voornemen toen ik naar Joya reisde. Misschien wat schrijven en nadenken over de toekomst van mijn praktijk. En lezen en wat wandelen. Toen Simon de fourwheeldrive parkeerde bij het prachtig gelegen huis waar andere kunstenaars van de ondergaande zaten te genieten, voelde ik me gelijk thuis op deze magische plek. Een terp eigenlijk in een vallei met uitzicht rondom op bergen, amandel- en granaatappelbomen.

De volgende ochtend schreef ik bij zonsopkomst in mijn dagboek op het ijzeren bankje buiten. Naast mij lag een klein hoofdje van klei, de volgende dag twee en later zou ik overal kunstwerken aantreffen, zelfs een handgeschreven tekst van Zelda Salomon had de tijd doorstaan.

Na mijn eerste koffie begon ik aan wandelingen. Het woeste en tegelijkertijd gelidtekende landschap weerkaatste het frisse winterlicht en gaf een prachtige gloed. Al die witte omgeploegde boomgaarden en verlaten huizen, raakten me. Het daar zijn, alles kunnen, maar niets hoeven. Ruiken aan alle kruidige planten, takjes meenemen van rozemarijn, distels, stenen, het was allemaal heel zinnelijk. Voor ik het wist was ik papier aan het bekladderen met modder of fruitschillen en experimenteerde ik met van alles en nog wat met Vilém Flusser fluisterend in mijn oor om fotografische industriële processen te doorbreken.

Het hoogtepunt van de dag moest dan nog komen, de altijd klaarstaande - vanwege al mijn experimenten- en lieve  Donna en haar maaltijden. Toen ik opperde dat er een Joya receptenboek moest komen, begon de groep keihard te lachen. De vorige groep had dit ook al geopperd en de huidige groep zal waarschijnlijk hetzelfde opperen.

Na terugkomst hield ik tot op de dag hetzelfde ritme vast, spelen en experimenteren zijn de leidraad het doel dient zich altijd zelf wel onderbewust aan. Bedankt Simon en Donna voor wat een geweldige plek jullie hebben gecreëerd. Ik hoop tot snel”.

Henri Blommers